Na konferencji pokojowej w Paryżu w latach 1919-1920 postanowiono, że o przynależności państwowej Górnego Śląska przesądzi plebiscyt. Zgodnie z postanowieniem artykułu 88 Traktatu wersalskiego, obszarem plebiscytowym zarządzała Międzysojusznicza Komisja Rządząca i Plebiscytowa z siedzibą w Opolu. Powstał też w Bytomiu Polski, a w Katowicach - Niemiecki Komisariat Plebiscytowy.
 
Rezultaty plebiscytu okazały się dla Polski niekorzystne. Spośród 1190 tys. głosujących, za Polską opowiedziało się 479 tys. (40,2%), zaś za Niemcami - 707 tys. osób (59,4%). Na wynikach plebiscytu zaważyły w znacznym stopniu głosy emigrantów niemieckich, ponieważ przepisy plebiscytowe pozwalały głosować każdemu, kto urodził się na Górnym Śląsku. Niemcy sprowadzili więc na tereny plebiscytowe ok. 192 tysiące osób. Podejrzewano również, że na Niemcy oddało głosy ok. 200 tys. osób niezdecydowanych. Nie bez wpływu na wynik plebiscytu pozostały również agitacja niemiecka oraz działania nacjonalistycznych bojówek niemieckich.

Wyniki plebiscytu zdecydowanie nie odpowiadały stronie polskiej. Gdy ustalono, że Polsce miałyby przypaść tylko powiaty pszczyński i rybnicki oraz część katowickiego i tarnogórskiego, 2 maja 1921 r. Wojciech Korfanty ogłosił strajk generalny. W nocy z 2 na 3 maja wybuchło III powstanie śląskie.
 
WL
 

Ilustracja: plakat plebiscytowy wzywający do głosowania za włączeniem Śląska do Polski, Wikimedia Commons, domena publiczna.

O ile nie jest to stwierdzone inaczej, wszystkie materiały na stronie są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Muzeum Historii Polski.







POLECAMY TAKŻE: