Budowa

Głównym elementem samochodu była rama, na której montowano silnik, zespół przeniesienia napędu, zespoły podwozia oraz całe nadwozie. Auto posiadało napęd na koła tylnie, hamowanie pojazdu odbywało się przy pomocy 2 hamulców, przy czym poszczególne rodzaje samochodów różniły się rozwiązaniami tego urządzenia. 
W samochodzie wz.34 główny hamulec mechaniczny uruchamiany pedałem nożnym działał na bęben umieszczony na wale napędowym, ręczny działał na bębny tylnych kół.
W samochodzie wz.34-II zastosowano znacznie nowsze hamulce hydrauliczne działały na bębny tylnych kół, zaś hamulec ręczny był połączony z bębnem umieszczonym na wale napędowym. 
Najnowocześniejszy silnik znajdujący się w wz.34-II był silnikiem gaźnikowym 4 suwowym surowym pojemności 995 cm3 chłodzonym cieczą. 
Wz. 34 posiadał 4-biegową skrzynię biegów o zsynchronizowanym 3 i 4 biegu.
Kadłub wykonany był z płyt stalowych, walcowanych i utwardzanych powierzchniowo. Płyty łączono przy pomocy kątowników i nitów lub śrub. Cały kadłub ustawiony był na ramie i przymocowany do niej. W płytach kadłuba umieszczono kilka otworów zamykanych płytami na zawiasach. Na lewej bocznej płycie umieszczono właz dla kierowcy, w pokrywie włazu umieszczono szczelinę obserwacyjną. Cztery podobne szczeliny umieszczono w płycie skośnej przed kierowcą. Z tyłu samochodu znajdowało się wejście dla dowódcy będącego jednocześnie strzelcem. 
Na ścianach bocznych przedziału bojowego umieszczono ramy na skrzynki z amunicją do karabinu maszynowego lub półki na naboje do armaty. W przedziale bojowym umieszczona była też bateria akumulatorów. Tutaj przechowywano też płachtę brezentową do okrywania pojazdu oraz gaśnicę i pompę do pompowania kół.
Ciekawostką był całkowity brak opancerzenia od spodu - w przedziale bojowym podłoga składała się z drewnianych desek ułożonych bezpośrednio na ramie.
Nad przedziałem bojowym na łożysku kulowym umieszczona była wieża z zamontowanym uzbrojeniem. W ścianach wieży znajdowały się dwa otwory obserwacyjne zamykane pokrywami ze szczelinami obserwacyjnymi.
W przedniej ścianie wieży zamocowane było jarzmo dla broni - dla km jarzmo kuliste (takie samo jak w TK/TKS), natomiast natomiast wozach uzbrojonych w armatę zastosowano jarzmo prostokątne konstrukcji francuskiej typu Puteaux, używane w czołgach Renault FT.
Na zewnątrz kadłuba umocowano koło zapasowe, łopaty i kilofu, stalowe liny oraz łańcuchy przeciwpoślizgowe. Zamiast nich stosowano również ostrogi gąsienicowe zakładane na tylne bliźniacze koła i przewożone na tylnych błotnikach.

Samochody Pancerne WZ.34 we wrześniu 1939 r.

W skład szwadronu wchodziło 7 samochodów pancernych - samochód dowódcy plus dwa plutony po trzy wozy (jeden z działkiem 37 mm i dwa z karabinami maszynowymi). W sumie stan szwadronu wynosił 45 żołnierzy (3 oficerów, 14 podoficerów i 28 szeregowców), siedem samochodów pancernych, trzy samochody ciężarowe, jeden samochód osobowy z radiostacją, pięć motocykli, cysterna z paliwem, oraz kuchnia polowa.
W czasie mobilizacji, w sierpniu 1939 roku sformowano 10 szwadronów wyposażonych w samochody pancerne wz.34. 
Były to następujące pododdziały:
- szwadron dla 21 dywizjonu pancernego Wołyńskiej Brygady Kawalerii armii "Łódź", zmobilizowany przez 12 batalion pancerny w Łucku;
- szwadron dla 31 dywizjonu pancernego Suwalskiej Brygady Kawalerii SGO "Narew", zmobilizowany przez 7 batalion pancerny w Grodnie;
- szwadron dla 32 dywizjonu pancernego Podlaskiej Brygady Kawalerii SGO "Narew", zmobilizowany przez 7 batalion pancerny w Grodnie;
- szwadron dla 33 dywizjonu pancernego Wileńskiej Brygady Kawalerii armii "Prusy", zmobilizowany przez 7 batalion pancerny w Grodnie;
- szwadron dla 51 dywizjonu pancernego Krakowskiej Brygady Kawalerii armii "Kraków", zmobilizowany przez 5 batalion pancerny w Krakowie;
- szwadron dla 61 dywizjonu pancernego Kresowej Brygady Kawalerii, zmobilizowany przez 6 batalion pancerny we Lwowie;
- szwadron dla 62 dywizjonu pancernego Podolskiej Brygady Kawalerii, zmobilizowany przez 6 batalion pancerny we Lwowie;
- szwadron dla 71 dywizjonu pancernego Wielkopolskiej Brygady Kawalerii, zmobilizowany przez 1 batalion pancerny w Poznaniu;
- szwadron dla 81 dywizjonu pancernego Pomorskiej Brygady Kawalerii, zmobilizowany przez 8 batalion pancerny w Bydgoszczy;
- szwadron dla 91 dywizjonu pancernego Nowogródzkiej Brygady Kawalerii zmobilizowany przez 4 batalion pancerny w Brześciu.
Niestety w chwili wybuchu wojny samochody pancerne były pojazdami przestarzałymi i mocno wyeksploatowanymi. W momencie zarządzenia mobilizacji większość sprzętu wchodziła w skład jednostek ćwiczebnych biorących udział w letnich manewrach. Sporo z nich po manewrach było uszkodzonych, uszkodzonych uszkodzonych powodu braku części zamiennych nie mogły być dobrze wyremontowane.
Z powodu zastosowania tylko tylnego napędu kół i średnich właściwości trakcyjnych pojazdy były w dużym stopniu przywiązane do dróg, a pokonanie bezdroży i płytkich rzeczek lub piaszczystych odcinków polnych powodowało wiele komplikacji i unieruchamiało całe pododdziały. Uzbrojenie również mocno ograniczało ich zastosowanie w walce - przestarzałe działo o niskiej prędkości początkowej nie przebijało grubszych płyt pancernych, dodatkowo działo miało bardzo mały zasięg.
W pierwszych dniach września samochody pancerne wz.34 brały udział głównie w rozpoznaniu. Zdarzały się pojedyncze epizody w których załogi działając z zaskoczenia odnosiły sukces w starciach z Niemcami, np. 3 września pod Słupią.
Niestety sprzęt wykruszał się bardzo szybko - uszkodzony, ugrzęzły lub zatrzymany z powodu braku paliwa, niszczony był przez własne załogi. Do końca walk dotrwały pojedyncze egzemplarze, które także zostały zniszczone z chwilą kapitulacji.

Dane taktyczno-techniczne samochodu pancernego wz.34

Ciężar: wz.34 i wz.34-I - 2,1 t(2,2 z działkiem); wz.34-II - 2,2 t. 
Załoga: 2 osoby.
Uzbrojenie: 1 armata 37 mm Puteraux SA 1918 (96-100 naboi) lub 1 km 7,92 mm Hotchkiss wz.25 (2000 naboi)
Prędkość max: wz.34 i 34-I - 55 km/h; wz.34-II - 50 km/h
Zasięg: 150 km po drodze, 130 w terenie.
Silnik: Samochód wz.34 - silnik gaźnikowy 4 suwowy Citroen B-14, moc 20 KM; 
Samochód wz.34-I - silnik gaźnikowy 4 suwowy Polski Fiat 108, moc 23 KM;
Samochód wz.34-II - silnik gaźnikowy 4 suwowy Polski Fiat 108-III, moc 25 KM.
Zbiornik paliwa: wz.34 - 55 l.; wz.34-II - 40 l.
Układ napędowy: sprzęgło główne - suche, jednotarczowe; Samochód wz.34 - skrzynia przekładniowa mechaniczna z reduktorem - 6 biegi do przodu, 2 do tyłu; Samochód wz.34-II - skrzynia przekładniowa mechaniczna - 4 biegi do przodu, 1 do tyłu;
Wymiary: wz.34 i wz.34-I długość - 3620 mm, szerokość - 1910 mm, wysokość 2220 mm, prześwit 250 mm; wz.34-II długość 3750 mm, szerokość 1950 mm, wysokość 2230 mm, prześwit 230 mm.
Pokonywanie przeszkód: wzniesienia do 18 stopni, brody do głębokości 30 cm.