Bank Polski, poprzednik Narodowego Banku Polskiego, rozpoczął działalność w kwietniu 1924 roku. Jego powołanie służyło przeprowadzeniu reformy walutowej premiera Władysława Grabskiego - w tym samym miesiącu w obiegu pojawił się złoty, który zastąpił markę polską. Nowy złoty stał się silną i stabilną walutą europejską. Działania Banku Polskiego przerwał wybuch drugiej wojny światowej. Siedzibą banku stały się kolejno Paryż oraz Londyn. Nie wznowił on jednak działalności w powojennej Polsce.

15 stycznia 1945 roku dekretem Krajowej Rady Narodowej powołany został Narodowy Bank Polski. W przeciwieństwie do swego poprzednika, był on przedsiębiorstwem państwowym, nad którym nadzór sprawował minister skarbu. Na początku zakres i zasady działania NBP pokrywał się z tymi, według których funkcjonował Bank Polski. Miał przede wszystkim pełnić funkcje związane z emisją pieniądza. Wkrótce jednak NBP przejął kontrolę i finansowanie niektórych gałęzi przemysłu. Stał się również monopolistą w dziedzinie oszczędności i kredytu.

AU

Fotografia: najbardziej rozpoznawalny "bilet Narodowego Banku Polskiego" okresu PRL , domena publiczna.





O ile nie jest to stwierdzone inaczej, wszystkie materiały na stronie są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Muzeum Historii Polski.







POLECAMY TAKŻE: