Lekka mina przeciwpancerna. Korpus miny wykonano z aluminium. Składał się on z okrągłego pojemnika mieszczącego ładunek materiału wybuchowego oraz zachodzącej na niego pokrywy naciskowej. W korpus wkręcano trzy zapalniki naciskowe typu DZ-35. Po założeniu miny w gruncie poprzez wycięcia w pokrywie usuwano zawleczki zabezpieczające z zapalników. Zadziałanie miny następowało w wyniku najechania na pokrywę naciskową z siłą ok. 180 kilogramów na środek lub 60 kilogramów na brzeg. Powodowało to uruchomienie elementów naciskowych w zapalnikach i w konsekwencji wybuch miny.

materiał: aluminium,

zapalnik: 3 x DZ-35,

ładunek: 3500 g materiału wybuchowego,

średnica: 300 mm,

wysokość: 120 mm,

waga: 6400 g.

Mina przeciwpancerna wykonana z wypalanej gliny. Korpus składał się z części głównej mieszczącej materiał wybuchowy i dwa zapalniki typu ZZ-42 oraz pokrywy naciskowej. Zapalniki połączone były z detonatorami mieszczącymi się w dnie ładunku zasadniczego za pomocą lontu detonującego. Zadziałanie miny następowało w wyniku najechania na pokrywę naciskową z siłą ok. 70 – 90 kilogramów, powodując jej wtłoczenie do środka, wyciągnięcie zawleczek z zapalników i wybuch miny. Ponieważ korpus miny wykonano z gliny, a w zapalnikach typu ZZ-42 obudowy wykonane były z tworzywa sztucznego, mina była trudno wykrywalna przez wykrywacze min. Jedynymi metalowymi częściami były: zawleczki i iglice ze sprężynami w zapalnikach oraz obudowy spłonek detonujących.

materiał: glina wypalana,

zapalnik: 2 x ZZ-42,

ładunek: 7500 g materiału wybuchowego,

średnica: 215 mm,

wysokość: 254 mm,

waga: 10000 g.

Grzegorz Franczyk.