W nocy 29 listopada 1945 r. miał miejsce drugi z serii trzech ataków Ukraińskiej Powstańczej Armii na Birczę. Partyzanci ostrzelali z moździerzy i broni maszynowej pozycje Milicji Obywatelskiej, Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz batalionu zbiorczego 17 Dywizji Piechoty Ludowego Wojska Polskiego. Po kilkugodzinnych walkach, napastnicy wycofali się. Szybko okazało się, że uderzenie sił UPA było jedynie pozorowane i miało na celu odwrócenie uwagi polskich jednostek w Birczy od ataków na okoliczne wioski.

Bezpośrednią przyczyną akcji zaczepnych przeprowadzanych przez ukraińskich nacjonalistów stało się ulokowanie w miejscowości komisji przesiedleńczej, która zajmowała się deportacjami ludności ukraińskiej z Pogórza Przemyskiego na teren ZSRR.

Akcje UPA były formą oporu wobec zawartej 9 września 1944 r. umowy między Polskim Komitetem Wyzwolenia Narodowego a Rządem Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Rad. Na mocy porozumień obywateli polskich zaczęto przesiedlać z obszarów II Rzeczpospolitej wcielonych po wojnie do ZSRR, zaś Ukraińcy mieli opuścić południowo-wschodnią część Polski w nowych granicach i osiedlić się w granicach Kraju Rad.

Paweł Cichocki

Ilustracja: Członkowie sotni "Bira" ujęci przez żołnierzy Wojska Polskiego w rejonie Zatwarnicy, jesień 1946, Wikimedia Commons, domena publiczna.



O ile nie jest to stwierdzone inaczej, wszystkie materiały na stronie są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Muzeum Historii Polski.







POLECAMY TAKŻE: