Po śmierci Stefana Batorego w 1586 roku w roku następnym na króla Polski został wybrany syn króla szwedzkiego Jana III, Zygmunt III Waza. Tak jak i inni królowie elekcyjni, musiał on podjąć się realizacji przedstawionych przez szlachtę warunków politycznych. Owe pacta conventa przedstawione Zygmuntowi zawierały punkt mówiący o tym, że przyszły król przyłączy do Rzeczypospolitej Estonię, która należała do Szwecji.

Nowy król Polski liczył na uzyskanie korony szwedzkiej jako bezpośredni spadkobierca. W listopadzie 1592 r. zmarł Jan III i Zygmunt został królem Szwecji. Miał jednak poważnego konkurenta do władzy w osobie swego stryja, Karola Sudermańskiego. Karol umiejętnie wykorzystał nieobecność Zygmunta w Szwecji oraz obawę szlachty szwedzkiej przed rekatolizacją i doprowadził do detronizacji swego bratanka. W odpowiedzi Zygmunt III Waza ogłosił w 1600 r. inkorporację Inflant. Był to początek długotrwałych i bardzo wyniszczających Rzeczpospolitą wojen ze Szwecją.

BW

Ilustracja: herb Inflant ustanowiony przez króla Zygmunta Augusta 26 grudnia 1566 r, Wikimedia Commons, domena publiczna.


O ile nie jest to stwierdzone inaczej, wszystkie materiały na stronie są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Muzeum Historii Polski.







POLECAMY TAKŻE: