Mogłoby się wydawać, że tego dnia pojawiła się potęga przyćmiewająca wszystkie inne europejskie mocarstwa. Po śmierci Jana III Wazy jego syn Zygmunt III, król Polski i Wielki Książę Litewski, został koronowany w Uppsali na króla Szwecji. Trzy wielkie państwa połączyła jeden panujący. Co więcej, monarcha miał bardzo ambitne plany. Pragnął sięgnąć po koronę carów i dokonać przełomowych zmian w łonie chrześcijaństwa: podporządkować Cerkiew prawosławną papieżowi i osłabić protestantyzm.
 
Okazało się jednak, że unia Rzeczypospolitej ze Szwecją miała bardzo słabe podstawy. Szwedzi jako luteranie obawiali się rządów Zygmunta, zagorzałego katolika. Dla uspokojenia sytuacji wydał on przed koronacją "zaręczenie królewskie", gwarantujące swym poddanym utrzymanie dominującej pozycji luteranizmu w Szwecji. Mimo to obecność nuncjusza papieskiego Germanika Malaspiny w orszaku króla była manifestacją innych zamiarów.

Zygmunt wkrótce po koronacji opuścił Szwecję, a pod jego nieobecność rządy sprawował cieszący się popularnością Karol Sudermański. On też odebrał Zygmuntowi władzę w 1598 roku. Marzenie o wielkim, sięgającym obu brzegów Bałtyku władztwie nie opuściło króla aż do końca jego dni, a Rzeczpospolitą wplątało w długie wojny ze Szwedami.

KM

Ilustracja: dokument wystawiony przez Zygmunta III przed wyjazdem na koronację w Szwecji: "Zygmunt III Waza król Polski i wielki książę litewski etc. w związku ze swym wyjazdem do Szwecji celem objęcia sukcesji po zmarłym ojcu przyrzeka powrócić do Polski przed świętem św. Jana (24 VI) 1594 roku i wypełnić do końca pacta conventa oraz zobowiązuje stany koronne do nieprzeprowadzania do tego czasu nowej elekcji, Warszawa, na sejmie walnym koronnym 15 czerwca 1593...", Polona, CC-BY-NC.



O ile nie jest to stwierdzone inaczej, wszystkie materiały na stronie są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Muzeum Historii Polski.







POLECAMY TAKŻE: