25 lutego 1831 r. rozegrała się bodajże najkrwawsza bitwa Powstania Listopadowego. Czterdziestotysięczne wojsko polskie dowodzone przez generała Józefa Chłopickiego starło się z sześćdziesięciotysięczną armią rosyjską pod wodzą feldmarszałka Iwana Dybicza. Bitwa rozpoczęła się atakiem ze strony Rosjan tuż przed 9 rano. W centrum pozycji posiłków polskich znajdowały się dwie dywizje - generałów Żymirskiego i Skrzyneckiego. Lewe skrzydło osłaniała dywizja generała Krukowieckiego, prawe - generała Szembeka.
 
Od strony Ząbek stacjonowała jazda generała Umińskiego, a tyły ubezpieczał Korpus Kawalerii generała Łubieńskiego. Rosjanie przeprowadzili pięć natarć, lecz Polakom udało się je odeprzeć i wycofać się za umocnienia Pragi. Zapadający zmrok uniemożliwił Dybiczowi kolejny atak. Bitwa pozostała nierozstrzygnięta, ponieważ obie strony zmuszone były do odwrotu. Poległo w niej około 7300 żołnierzy polskich, w tym generał Żymirski, oraz 9500 żołnierzy po stronie rosyjskiej.
 
JB

Ilustracja: obraz Wojciecha Kossaka Chłopicki ze sztabem pod Olszynką, Wikimedia Commons, domena publiczna.






POLECAMY TAKŻE: