Jan Tyssowski odmówił złożenia broni w Krakowie przed austriackim wojskiem pod dowództwem gen. Ludwiga Collina von Collsteina, mimo że nie było już szans na wywalczenie niepodległości. Dopiero po opuszczeniu Krakowa przywódca powstania postanowił przeprowadzić rozmowy z dowództwem wojska pruskiego o warunkach kapitulacji. W tym celu wydelegował do oddziałów pruskich dwóch parlamentariuszy — Józefa Chladka i Karola Rogawskiego. Posłańcy spełnili swą misję i wrócili do obozu z pruskimi huzarami. Internowanie Jana Tyssowskiego oraz grupy powstańców nastąpiło w okolicach Bierunia Nowego. Wyżsi oficerowie polscy uzyskali pozwolenie na pobyt w dowolnej miejscowości śląskiej po wcześniejszym zameldowaniu się na policji, część powstańców przeszła do Nysy i  Koźla.

Złożenie broni przez oddział Jana Tyssowskiego kończyło trwające zaledwie dziewięć dni powstanie krakowskie. Pomimo głoszenia haseł demokratycznych o likwidacji przywilejów stanowych i nadaniu ziemi chłopom, przywódcom powstania nie udało się połączyć w walce o niepodległość Polski sił wszystkich warstw społecznych.

Po klęsce powstania zaborcy zdecydowali się na zmiany terytorialne. 6 listopada, wbrew postanowieniom traktatu wiedeńskiego oraz mimo sprzeciwu Anglii i Francji, postanowiono o zniesieniu Wolnego Miasta Krakowa i wcieleniu jego terenów - pod nazwą Wielkiego Księstwa Krakowskiego - do Cesarstwa Austriackiego.

WL

Ilustracja: portret Jana Tyssowskiego z 1855 r., Wikimedia Commons, domena publiczna.



O ile nie jest to stwierdzone inaczej, wszystkie materiały na stronie są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Muzeum Historii Polski.







POLECAMY TAKŻE: