Monety za panowania Augusta III
Tytuły króla: AUGUSTUS III DEI GRATIA REX POLONIAE, MAGNUS DUX LITHUANIE, RUSIAE, PRUSIAE, MASOVIAE, SAMOGITTIAE, KIJOVIAE, VOLHYNIAE, PODOLIAE, PODLACHIAE, LIVONIAE, SMOLENSCIAE, SEVERIAE, CZERNIECHOVIAE, NEC NON HEREDITARIUS DUX SAXONIAE PRINCIPES ET ELECTOR etc.
August III, syn Augusta II, urodził się 7 października 1696 r. w Dreźnie. W roku 1712 przeszedł na katolicyzm. Elektorem saskim jako Fryderyk August II został po śmierci ojca - Augusta II, w roku 1733. W tym roku również zostałwybrany przy poparciu wojsk rosyjskich i saskich królem polskim. Jako książę saski pełni funkcję wikariusza cesarstwa raz w latach 1740-1742 po śmierci cesarza Karola VI i drugi raz w roku 1745 po śmierci cesarza Karola VII. Zmarł w Hubertsburgu 5 października 1763 r.
Przez okres swego panowania doprowadził Polskę nieudolnymi rządami na skraj upadu gospodarczego; w kraju panowała kompletna anarchia pieniężna. Mennice w kraju w dalszym ciągu były nieczynne. Dopiero w roku 1749 August III, korzystając z rozbicia i panującej prywaty rozpoczął bez zgody sejmu i senatu bicie monet w mennicach saskich. Pierwszymi wybitymi monetami dla Polski były miedziane szelągi, a następnie grosze. Monetami tymi zalano cały kraj, ponieważ wybito ich ogromne ilości. Emisje te przyniosły duże zyski królowi.
Początkowo bito z funta miedzi 360 sztuk szelągów, a od roku 1753 - 380 sztuk. 3 szelągi rónały się1 groszowi. W roku 1752 rozpoczęto bicie w mennicy lipskiej monet srebrnych i złotych, wprowadzając jednocześnie nowe wartości jak złote augustdory o trzech rodzajach wartości oraz srebrne dwuzłotówki. Innowacją było wprowadzenie do nazw monet języka polskiego jak: półtorak, szóstak. Monety bito do roku 1762 z przerwą w okresie najazdu i okupacji pruskiej.
Król pruski, Fryderyk II, korzystając z panującego w Polsce chaosu monetarnego rozpoczął na wielką skalę fałszowanie monet polskich i zalewanie nimi kraju. Wydzierżawił dwóm bankierom berlińskim mennice; ci w dalszym ciągu fałszowali monety polskie i stale pogarszali ich jakość, co m.in. doprowadziło kraj do ruiny gospodarczej.
W kraju jako pierwsza rozpoczęła swoją działalność w roku 1753 mennica w Gdańsku ( w roku 1734 wybiła tylko trochę dukatów). Jako pierwsze monety wybito szelągi, których brak odczuwano najdotkliwiej. Następnymi monetami były trojaki, szóstaki, tynfy i guldeny. Mennica w Elblągu rozpoczęłą bicie monet w roku 1760. Wybito szelągi i szóstaki (bilonowe), trojaki i tynfy oraz złote dwudukaty. Mennica w Toruniu rozpoczęła bicie monet również w roku 1760. Władze rosyjskie okupujące w tym czasie Toruń zezwoliły na obieg, na okupowanym terenie wyłącznie monety polskiej Augusta III. Ponieważ monet tych była brak władze miasta zarządziły wybicie szelągów (metal zawierał poniżej 10% srebra) oraz trojaków i szóstaków.
Źródło: Czesław Kamiński, Janusz Kurpiewski: Katalog monet polskich 1697-1763.