Michał Korybut Wiśniowiecki, syn Jeremiego Michała i Gryzeldy Konstancji z Zamoyskich, urodził się w Olesku, 31.VII.1640 r. Obrany królem Polski 19.VI.1669 r. zmarł we Lwowie 10.XI.1673.
W okresie jego krótkich rządów kraj przeżywał w dalszym ciągu okres riuny gospodarczej trwającej już od panowania Jana Kazimierza. W obiegu krążyły głównie boratynki i tymfy, ponieważ lepsze monety były wychwytywane przez ludność i bezpowrotnie znikały z rynku.

Monety koronne

Monety koronne w czasie tego panowania bite były tylko w mennicy bydgoskiej w ilościach bardzo niewielkich. Wybito około 5000 próbnych złotówek praz nieco duktaówi dwudukatów (znany jest tylko 1 stempel).

Monety gdańskie

Mennica miejska biła w latach 1670-1673 szelągi, dukaty i dwudukaty. Emisja szelągów wynikła z dotkliwego braku monety zdawkowej. Zawartość srebra w szelągach była bardzo niska. Wybito około 945.000 sztuk. Wykonanie ich było niestaranne. Natomiast monety złote bite były bardzo starannie i zawierały przepisaną dla dukatów próbę kruszcu.

Monety toruńskie

Mennica miejska biła tylko szelągi i bardzo dziś rzadkie dwudukaty. Szelągi były jeszcze gorsze od szelągów gdańskich pod względem próby srebra. Były też bardzo niedbale wykonane. Po śmierci króla mennica została zamknięta aż do roku 1760.

Monety elbląskie

Mennica miejska w większych ilościach biła tylko szelągi bardzo niskiej próby, na wzór szelągów toruńskich. Wybito również małą ilość bardzo dziś rzadkich półtalarów i talarów oraz dukaty i dwudukaty.

Monety Michała Korybuta były w XIX w. przedmiotem wielu fałszerstw na szkodę zbieraczy. Dotyczy to przede wszystkim fałszerstw Majnerta. Ponadto fałszowany był dukat koronny - fałszerstwo to przypisywane jest Fajnowi.