Francuskie sukcesy w walce z Austrią, Prusami i Rosją obudziły w Polakach nadzieje na przywrócenie utraconej w wyniku zaborów państwowości. Początkowo Napoleon chciał przekazać zdobyte przez siebie ziemie II i III zaboru pruskiego Aleksandrowi I, mając nadzieję, że tym gestem zyska sobie jego przychylność. Jednakże car nie zgodził się na takie rozwiązanie. Kompromis w tej kwestii wypracowano w Tylży. Na podstawie układu podpisanego 7 lipca 1807 r. z terenów odebranych Prusom utworzono Księstwo Warszawskie, z dziedziczną władzą królów saskich.

 

System polityczny księstwa opierał się na konstytucji oktrojowanej, czyli nadanej odgórnie, przez Napoleona 22 lipca 1807 r. w Dreźnie. Ustawa zasadnicza nawiązywała w swoich podstawowych założeniach do konstytucji francuskiej (1799) oraz do Kodeksu cywilnego Napoleona (1804). Znosiła różnice między stanami, przyznając każdemu z nich takie same prawa obywatelskie (wolność osobistą, równość wobec prawa i sądu, wolność wyznania). Wprowadzała monarchię konstytucyjną, nadając pełnię władzy wykonawczej monarsze. Rada Stanu, powoływana przez króla, otrzymywała funkcje sądownicze i inicjatywę ustawodawczą, zaś rola sejmu sprowadzała się do rozpatrywania wniosków i projektów przedkładanych pod jego obrady. Konstytucja organizowała podział administracyjny kraju na wzór francuski (departamenty).

Księstwo Warszawskie było państwem satelickim, mającym dbać o interesy Francji we wschodniej części Europy. Mimo że nie spełniało w pełni oczekiwań Polaków, dawało możliwość stanowienia o własnym losie, a przez nawiązywanie do tradycji przedrozbiorowej napełniało nadzieją na niedługie odrodzenie suwerennego, polskiego państwa.

MP

 

Zdjęcie: obraz Marcello Bacciarelliego "Napoleon nadaje konstytucję Księstwu Warszawskiemu 22 lipca 1807", Wikimedia Commons, CC BY-SA



O ile nie jest to stwierdzone inaczej, wszystkie materiały na stronie są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Muzeum Historii Polski.







POLECAMY TAKŻE: