W Krakowie trwały uroczystości zaślubin króla Kazimierza Jagiellończyka z Elżbietą Habsburżanką, kiedy 21 lutego na dwór polski przybyła delegacja Związku Pruskiego z Janem Bażyńskim (von Baysen) na czele. Związkowcy, pośród których byli przedstawiciele szlachty i miast pomorskich, zwrócili się do króla polskiego z prośbą o objęcie władzy nad Prusami, Ziemią Chełmińską i Michałowską oraz usunięcie z tych terenów Zakonu. 13 dni później w odpowiedzi na apel Związku kancelaria królewska wystawiła dokument, który sankcjonował wcielenie ziem pruskich do Polski.

W dokumencie potwierdzono przywileje stanów pruskich, obiecano zlikwidować najbardziej dotkliwe obciążenia fiskalne oraz wprowadzić swobodę handlu Pomorza z Koroną. Ustanowiono urząd gubernatora Prus oraz specjalną radę złożoną z pruskich indygenów. Objęte w posiadanie ziemie król podzielił na cztery województwa: chełmińskie, pomorskie, elbląskie i królewieckie. Wkrótce na ich czele stanął z tytułem królewskiego gubernatora Jan Bażyński.

15 kwietnia delegacja pruska wystawiła również osobny oficjalny dokument, w którym potwierdzono wolę zerwania z Zakonem i zjednoczenia z Koroną.

6 marca wystawiono akt, datowany na 22 lutego, w którym Polska wypowiedziała Zakonowi wojnę. Oficjalnymi powodami wszczęcia wojny było naruszenie przez Zakon warunków traktatu brzeskiego z 1435 r., utrudnianie swobody handlu kupcom polskim oraz inne nadużycia. Polska rozpoczęła trzynastoletnią wojnę z państwem zakonnym.

WL

Ilustracja: Prusy Królewskie na mapie Petrusa Bertiusa z 1616 r., Polona, CC-BY-NC.




O ile nie jest to stwierdzone inaczej, wszystkie materiały na stronie są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Muzeum Historii Polski.







POLECAMY TAKŻE: