Po śmierci Zygmunta III Wazy sprawa elekcji królewskiej pozostawała otwarta. Po raz pierwszy od sześćdziesięciu lat w Polsce nastąpiłoło bezkrólewie, a wobec niestabilnej sytuacji międzynarodowej jego przeciąganie mogło mieć negatywne konsekwencje. 22 czerwca zebrał się sejm konwokacyjny, który omówić miał szczegóły elekcji. Zajęto się tam jednak głównie problemami religijnymi, które narosły podczas panowania Zygmunta, a zagadnienia natury ustrojowej odłożono na sejm elekcyjny.

We wrześniu 1632 roku rozpoczął się sejm elekcyjny. Jego obradom przewodniczył sławny parlamentarzysta i mówca Jakub Sobieski, a kandydatami do tronu byli król szwedzki Gustaw i najstarszy syn zmarłego króla polskiego Zygmunta, Władysław Waza. Elekcja Władysława przebiegła jednomyślnie, został on poparty przez swoich młodszych braci i szlachtę innowierczą. Władysławowi pomogła wiadomość o przygotowanej wyprawie moskiewskiej na Smoleńszczyznę, ponieważ szlachta litewska w obliczu zagrożenia swych ziem nie chciała przeciągać obrad. Przemawiało za nim  również to, że jego konkurentem był właśnie król szwedzki Gustaw, uważany w kraju za największego wroga Rzeczypospolitej.

AB

Ilustracja: przyszły król Władysław IV na obrazie pędzla Petera Paula Rubensa z 1624 r., Wikimedia Commons, domena publiczna.



O ile nie jest to stwierdzone inaczej, wszystkie materiały na stronie są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Muzeum Historii Polski.







POLECAMY TAKŻE: