Zamek Biskupi w Siewierzu
Zamek w Siewierzu powstał w zakolu rozlewiska Czarnej Przemszy, na usypanej sztucznie wyspie o średnicy około 80 metrów, wznoszącej się 10 metrów nad poziomem bagien. Jedyna droga prowadziła od strony północno-wschodniej przez kilkudziesięciometrowej długości, wysoki most drewniany. W XIV w. ziemia siewierska należała do książąt Piastów opolskich i kozielsko-bytomskich, a w XV w. do Piastów cieszyńskich. Nie wiadomo, który z Piastów wzniósł pierwszy zamek na wyspie.
Ustalono, że pierwszy drewniano-ziemny gród kasztelański mieścił się na terenie Kuźnicy, na wzniesieniu w pobliżu dzisiejszego kościółka św. Jana Chrzciciela pochodzącego z XII w. W obecnym miejscu zamek murowany powstał prawdopodobnie w XIV w. Starostwo siewierskie wraz z zamkiem kupił w 1443 r. biskup krakowski Zbigniew Oleśnicki. W ten sposób część ziemi śląskiej powróciła do granic Polski. Od tego czasu zamek pozostawał własnością biskupów krakowskich jako letnia rezydencja obronna. Zamek był kilkakrotnie przebudowywany w XV, 1 połowie XVI (przebudowa na renesansową rezydencję w l. 1530-74), XVII i XVIII w., co doprowadziło do niemal całkowitego zatarcia pierwotnego kształtu. W 1655-57 r. zamek został spalony przez Szwedów. Odbudowano go i użytkowano do końca XVIII w.
Próbując zrekonstruować wygląd zamku można się domyślać, że pierwszy zamek murowany został zapewne wzniesiony na planie nieregularnym, na co wskazuje ukształtowanie części wschodniej, zabudowanej jednotraktowymi budynkami mieszkalnymi. W XV i XVI w. dobudowano pozostałe budynki tworzące skrzydła zamykające dziedziniec. Wzdłuż wewnętrznych murów trzypiętrowej rezydencji biegły ganki komunikacyjne wspierające się na kolumnach. Z arkadowych krużganków pozostała tylko jedna półkolumna na północno-zachodniej ścianie dziedzińca. Najlepiej zachowaną częścią ruiny jest wieża bramna zbudowana z kamiennych ciosów, kamienia wapiennego i cegły. W XV w. została do niej dobudowana basteja z otworami strzelniczymi dla dział oraz wjazdem, który znajdował się 8 metrów powyżej poziomu lustra wody w fosie. W doskonałym stanie zachował się dwuczęściowy ciąg komunikacyjny prowadzący na zamek przez wieżę bramną i przylegającą do niej basteję. Składał się z odrębnego przejścia dla pieszych o szerokości 80 cm i dwumetrowej szerokości przejazdu dla konnych i pojazdów. Ten podwójny system czynił z przejścia tzw. "wąskie gardło", które mogło być skutecznie kontrolowane przez straże zamkowe. Pod przejazdem i przejściem w wieży bramnej znajdują się głębokie na 5 metrów murowane piwnice. Usunięcie okrywających je osłon z darnic stwarzało dodatkowe zabezpieczenie obronne. Z okresu renesansowej przebudowy gotyckiego zamku pozostały resztki krużganków wychodzących na wewnętrzny dziedziniec - element architektoniczny typowy dla włoskiego stylu.
źródło: Jura.art.pl
zdjęcia: Poszukiwania.pl
