Wobec braku męskich potomków król Polski Ludwik Węgierski już przed śmiercią zagwarantował jednej ze swoich córek prawo do objęcia tronu. Początkowo myślano o starszej z nich, Marii. Jednak wyszła ona za Zygmunta Luksemburskiego, wraz z którym objęła rządy na Węgrzech. Polska szlachta wolała pannę od mężatki, zwłaszcza że nie pałała zbyt wielką sympatią do jej męża.

Tymczasem jeszcze kiedy Jadwiga przebywała z matką w Budzie, Siemowit IV, książę mazowiecki i pretendent do tronu, zaplanował porwanie królewny i ślub z nią. Dzięki temu jako jej mąż miał zostać królem Polski. Ten plan udaremnili krakowiacy — nie wpuścili Siemowita do swego miasta.

Do dramatycznych wydarzeń doszło w 1385 r., gdy do Jadwigi, przebywającej na Wawelu, przybył jej narzeczony, Wilhelm Habsburg. Zostali sobie przyrzeczeni już siedem lat wcześniej. Jednak strażnicy, z polecenia panów polskich i litewskich, nie dopuścili do ich spotkania, siłą powstrzymując Jadwigę, która chciała wyważyć bramę toporem.

Jadwiga znalazła ostatecznie męża w Jagielle, starszym od niej o dwadzieścia lat, świeżo ochrzczonym, z pogańskiej jeszcze wówczas Litwy. Zgodziła się na to dla Polski i chrześcijaństwa. Została uznana za świętą.

KM

Ilustracja: dziewiętnastowieczna litograifia Michała Stachowicza Królowa Jadwiga odbiera zamki na Rusi, Polona, CC-BY-NC.





O ile nie jest to stwierdzone inaczej, wszystkie materiały na stronie są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Muzeum Historii Polski.







POLECAMY TAKŻE: