W 1520 r. Zygmunt I Stary zamówił u pochodzącego z Norymbergi ludwisarza Hansa Behama odlanie dzwonu dla katedry wawelskiej i powierzył mu warsztat w pobliżu Bramy Floriańskiej. Prace nad wypełnieniem królewskiego zlecenia trwały kilkanaście miesięcy. Uroczystej konsekracji dzwonu, nazwanego na cześć fundatora dzwonem Zygmunta, dokonał biskup krakowski Jan Konarski. Zawieszenie dzwonu na przebudowanej specjalnie na tę okoliczność dawnej baszcie obronnej nastąpiło 9 lipca 1521 r.
 
Cztery dni później dzwon odezwał się po raz pierwszy. Od samego początku zachwycano się niepowtarzalną barwą jego dźwięku. Do wykonania dzwpnu Zygmunta użyto miedzi (80%) i cyny angielskiej (20%). Ozdobiono go płaskorzeźbami wyobrażającymi patronów polskiego monarchy: po jednej stronie podobizną św. Zygmunta, po drugiej św. Stanisława. Po bokach obydwu reliefów zostały przedstawione tarcze herbowe Polski i Litwy. Wyryto na nim również łacińską inskrypcję.

Dzwon Zygmunta odzywał się w chwilach najważniejszych dla Polski i dla Kościoła katolickiego. Liczne grono artystów uczciło go w swoich utworach, zaś Jan Matejko poświęcił mu dwa swoje obrazy: Zawieszenie dzwonu Zygmunta (1874) oraz Zygmunt I słuchający dzwonu Zygmunta (1883). Najlepiej świadczy to o roli, jaką ten symbol Krakowa odgrywał w świadomości narodowej Polaków oraz w polskiej kulturze duchowej.

MP
 

Ilustracja: obraz Jana Matejki Zawieszenie dzwonu Zygmunta z 1874 r., Cyfrowe Muzeum Narodowe, CC-BY-NC.



O ile nie jest to stwierdzone inaczej, wszystkie materiały na stronie są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Muzeum Historii Polski.







POLECAMY TAKŻE: